src=»http://www.tsiarta.gr/blog//media/OSE_logo2.gif»
align=»right» />

Με την αφορμή τον Ολυμπιακών αγώνων και την όλη παράνοια περί ασφάλειας, δεν ήταν δυνατό βέβαια να τη γλιτώσει και ο σιδηροδρομικός σταθμός της Θεσσαλονίκης. Η μόνη διαφορά με τα υπόλοιπα μέτρα ασφαλείας, όπως αυτά των ολυμπιακών εγκαταστάσεων και του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος, είναι ότι τα συγκεκριμένα μέτρα δεν αποτελούν τίποτα άλλο από μια βιτρίνα που το μόνο που τυγχάνει είναι να κάνει «ποδήλατο» τη ζωή των κατοίκων της γύρω περιοχής.

Διά του λόγου το αληθές, μπορεί ο καθένας να επισκεφτεί το σιδηροδρομικό σταθμό και να διαπιστώσει ιδίοις όμασι τις «τρύπες» αλλά και το απολύτως παράλογον του συστήματος. Το μόνο που έχει γίνει είναι να έχουν κλείσει τη μοναδική πόρτα που έχει απομείνει από την πλευρά των υπό κατασκευή νέων γραφείων, την πίσω είσοδο – έξοδο των οχημάτων και να έχουν τοποθετήσει περί τους δώδεκα ιδιωτικούς αστυνομικούς από δύο στις πόρτες ελέγχου που έχουν τοποθετηθεί στην κεντρική είσοδο και την είσοδο του εστιατορίου για να ελέγχουν τις τσάντες (κατά κύριο λόγο χωρίς μηχάνημα και κατ’ επιλογή), δύο στην πίσω αυλόπορτα για να την κρατά κλειστή και να εμποδίζουν την είσοδο και την έξοδο, και μερικοί ακόμη διάσπαρτοι σε διάφορα σημεία.

Η ουσία του πράγματος όμως είναι ότι υπάρχουν τουλάχιστον δύο σημεία από τα οποία μπορεί κανείς να μπει και να βγει περνώντας απαρατήρητος και ανενόχλητος. Το ένα εξ αυτών μάλιστα αποτελεί μία από τις κεντρικές εισόδους του κτιρίου. Δεν χρειάζεται επίσης να αναφέρουμε ότι δεν ελέγχονται οι εισερχόμενοι επιβάτες, οι οποίοι επίσης δεν ελέγχονται στους περισσότερους σταθμούς προέλευσης (ούτε λόγος για τις στάσεις!!!). Όπως είναι ευνόητο, το μόνο που έχει να κάνει ο οποιοσδήποτε επίδοξος «ταραξίας», που θέλει να μπει και να βγει περνώντας ανενόχλητος από το σταθμό κουβαλώντας μεγάλα «φορτία» που θέλει να εναποθέσει στις εν λόγω εγκαταστάσεις, είναι να επιβιβαστεί από το σιδηροδρομικό σταθμό της Σίνδου που απέχει μόλις 30′ με αστικό λεωφορείο και 10′ με το τραίνο ή οποιονδήποτε άλλο κοντινό επαρχιακό σταθμό, και να ταξιδέψει με προορισμό τη Θεσσαλονίκη.

Φυσικά, το ανόητον και γελοίον του συστήματος και της ιδέας αυτής καθαυτής
δεν αποτελεί πρόβλημα από μόνο του, ακόμη κι αν εύκολα μπορεί να
χαρακτηριστεί ενοχλητικό. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός
ότι με την εφαρμογή των εν λόγω μέτρων «ασφαλείας» χιλιάδες
κάτοικοι της περιοχής πίσω από το σιδηροδρομικό σταθμό, των εργατικών
κατοικιών, καθώς και όλων των επιβατών του σταθμού από τις βορειοδυτικές
περιοχές της Θεσσαλονίκης (Νεάπολη, Σταυρούπολη, Πολίχνη, Εύοσμο κ.ά.) που
χρησιμοποιούσαν την πίσω αυλόπορτα για την είσοδό τους στο σταθμό. Όλοι αυτοί
οι ταλαίπωροι πολίτες και πελάτες του ΟΣΕ που μέχρι πρότινος αναρωτιόνταν
γιατί ο ΟΣΕ δεν άνοιγε επιτέλους την άκρη του τούνελ που οδηγεί στις
αποβάθρες, ώστε να βγαίνουν κατευθείαν στην πίσω αυλόπορτα χωρίς να
χρειάζεται να «υπερπηδούν» τις τελευταίες σιδηροδρομικές γραμμές,
τώρα είναι υποχρεωμένοι να κάνουν το «γύρο του θανάτου» για να
εισέλθουν στο σταθμό.

Για παράδειγμα από το σπίτι μας μέχρι την έβδομη γραμμή από την οποία
αναχωρεί το τραίνο για την ιδιαίτερη πατρίδα μου, αν έχω εισιτήριο,
χρειάζομαι ακριβώς 6 λεπτά για βρίσκομαι στη θέση μου στο τραίνο. Με τα νέα
μέτρα, τα οποία μάλιστα απαγορεύουν την είσοδο μη – επιβατών, άρα δεν μπορώ
να βγάλω ούτε εισιτήριο την προηγούμενη μέρα, χρειάζομαι περί τα
10′-15′ λεπτά για διανύσω την περίμετρο του σταθμού και τουλάχιστον
άλλα 15′ – 20′ για να περάσω των έλεγχο με τα πράγματά μου, να βγάλω
εισιτήριο και να διασχίσω πίσω τη μισή σχεδόν διαδρομή για να φτάσω στην 7η
γραμμή! Δεν χρειάζεται και πολύ μυαλό για να υπολογίσει κανείς ότι τα 10′
άνετα λεπτά για την επιβίβασή μου, πλέον, έχουν μετατραπεί σε τουλάχιστον
30′ και αυτά με ερωτηματικό. Αυτή η διαφορά ισχύει και για όλους τους
υπόλοιπους κατοίκους της δυτικής πόλης. Ένας κάτοικος της Σταυρούπολης κοντά
στον περιφερειακό, από εκεί που χρειαζόταν 40′ λεπτά από τη στάση του
Μασούτη για να πάει στο τραίνο τώρα χρειάζεται τουλάχιστον μία ώρα!

Ειλικρινά, αν μπορείτε να διακρίνεται έστω και ένα ψήγμα λογικής στην όλη
υπόθεση, την οποία παρεμπιπτόντως πληρώνουμε κι απ’ την τσέπη μας (βλ.
ιδιωτική αστυνομία), σας ικετεύω πείτε μου κι εμένα γιατί θα λαλήσω, αν δεν
λήξει σύντομα! Ελπίζω τουλάχιστον το τέλος του Σεπτέμβρη να είναι όντως και
το τέλος της εφαρμογής των μέτρων όπως είχε προγραμματιστεί. Όσο για τη
μετέπειτα διάνοιξη του τούνελ, ας αφήσουμε την ελπίδα να πεθάνει τελευταία.