Αγαπημένε μου, Βασίλη,

Προχθές με έκανες πολύ χαρούμενη! Το χρονολόγιο και οι ειδοποιήσεις  μου στο Facebook είχαν αναρτήσεις κι ετικέτες σε δημοσιεύσεις για την επίσκεψή σου σε σχολείο της πόλης μας. Εκτιμώ αφάνταστα τους καταξιωμένους ανθρώπους που δεν απομακρύνονται από την κοινωνία, και ακόμη πιο πολύ αυτούς που επιλέγουν να εμπνέουν τα παιδιά. Τα παιδιά, που σήμερα ονειρεύονται, αυτό που θα γίνουν αύριο.

Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά, που προχθές άκουγαν με δέος έναν ζωντανό θρύλο του ονείρου τους, ίσως να βρίσκεται και ο αυριανός «Βασίλης Τσιάρτας» που θα δοξάσει το άθλημα στα γρασίδια των γηπέδων, εντός κι εκτός συνόρων.

Δυστυχώς, όμως χθες, φρόντισες να ξεκάνεις το καλό που έκανες… Αυτός ο «Βασίλης» μπορεί να είχε την ατυχία να έχει γεννηθεί Βασιλική. Ήδη μέσα του να έχουν αρχίσει οι μάχες με το σώμα και την ψυχή του, καθώς το έξω του δεν ταιριάζει με το μέσα του. Η Βασιλική, που βλέπουν οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές, ονειρεύεται ότι βάζει τα επιδέξια κόρνερ ως Βασίλης, αλλά ακόμη δεν ξέρει καν πώς να περιγράψει αυτή τη διάσταση ανάμεσα στα πως νοιώθει και πως μοιάζει. Το μόνο που την ανακουφίζει από τις άπειρες και βαριές σκέψεις είναι να κλωτσάει την μπάλα. Έχει και συνέχεια … »