Είναι αλήθεια ότι έχω χαθεί εδώ και πολύ καιρό από την ψηφιακή μου εκδοχή, αλλά εδώ και αρκετό καιρό θέλω και πάλι να μοιραστώ με το σύμπαν μερικές από τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου. Η ενεργή συμμετοχή του πατέρα μου στις εκλογές και η προσωπική εμπλοκή μου στην οργάνωση της καμπάνια του ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη κλωτσιά για να γίνει η αρχή.

Βέβαια, ως κοριτσάκι κι εγώ είχα αρχίσει να ντρέπομαι για την εμφάνιση της προηγούμενης σελίδας μου, οπότε απέφευγα να μιλήσω εκεί και ξεκίνησα με την αμέριστη βοήθεια του καλού μου, το γκρέμισμα και τη δημιουργία του καινούριου ιστοχώρου μου. Αν και δεν είναι έτοιμη ακόμη η παρούσα σελίδα και η ολοκληρωμένη ψηφιακή μου οργάνωση, σήμερα δεν άντεξα.

Η σημερινή μου εμπειρία στο ταξί μου έδωσε ελπίδες για μια καλύτερη Ελλάδα και θέλω να το πω!

Για επαγγελματικούς λόγους σήμερα (η μάλλον χθες) το πρωί βρέθηκα στη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου. Για να επιστρέψω από εκεί αναγκάστηκα να καλέσω ραδιοταξί, καθώς η πλησιέστερη στάση αστική συγκοινωνίας απέχει χιλιόμετρα. Έκανα λοιπόν την κλήση μου στο 18300, με ενημερώνουν για το ταξί που θα έρθει και περιμένω….

…περιμένω…

…περιμένω…

τουλάχιστον 50 λεπτά! Ώσπου εκεί που είχα αρχίσει να απελπίζομαι με καλούν από το ραδιοταξί για να μου ζητήσουν συγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά το ταξί που θα ερχόταν δεν μπόρεσε να βρει την εταιρία που ήμουν και αν το επιθυμούσα θα μου έστελναν άλλο. Φυσικά δεν με ένοιαζε ποιος θα ερχόταν, αλλά είχα αρχίσει να παγώνω, οπότε ανέφερα ότι μόλις είχα δει να περνάει από τον κεντρικό το μοναδικό ταξί που εμφανίστηκε όλη αυτή την ώρα και αφού το έλεγξαν όντως σε ελάχιστα λεπτά εμφανίστηκε το αρχικός παραλήπτης μου.

Μπαίνοντας μέσα προσέχω ότι η ταρίφα γράφει περί τα 7,50€ και του ζητώ να τη μηδενίσει κάτι που κάνει χωρίς δεύτερη κουβέντα και ξεκινάμε για τη Θεσσαλονίκη. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής μας όλα κυλούν ομαλώς, και κάποια στιγμή παίρνει τ’ αφτί μου απ’ το CB του οδηγού ότι τον απαλλάσσουν οι ελεγκτές από το πέναλτι και λέω από μέσα μου, «λες όντως να υπάρχει ποινή για την καθυστέρηση που μου έγινε;», αλλά σύντομα το προσπέρασα.

Μην τα πολυλογώ, φτάνουμε στον προορισμό μας, η ταρίφα γράφει περί τα 15€ και περιμένω να μου κόψει την απόδειξη που του είχα ζητήσει εξαρχής και να μου πει το σύνολο. Ενώ όμως περίμενα να ακούσω περί τα 17€ καθώς πέραν της ταρίφας περίμενα να πληρώσω και την έξτρα χρέωση της κλήσης, που λέει «αν θες την κλήση δεν στη χρεώνω αλλά τουλάχιστον τα 3€ από τα 7€ θα μου τα δώσεις».

«Ποια να πληρώσω;» η απορία μου…

Εγώ προσπαθώ να εξηγήσω ότι δεν ξέρω και δεν βλέπω τέτοια χρέωση, ο οδηγός προσπαθεί να μου εξηγήσει ότι έπρεπε να του πληρώσω και την απόσταση που διένυσε εκτός περιμετρικής ζώνης, κάτι όμως που δεν αναφέρετε στον τιμοκατάλογο που διαθέτουν όλα τα ταξί. Αποφασίζω λοιπόν να μην το καταπιώ αμάσητο και να καλέσω ξανά στα κεντρικά του Λευκού Πύργου και να επιβεβαιώσω αν όντως ισχύει κάτι τέτοιο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν περίμενα να βγάλω άκρη. Η κοπέλα που δέχεται τις κλήσεις ξεκινάει να μου πει ότι όντως ισχύει, αλλά σχεδόν αμέσως μου ζητάει συγνώμη και ακόμη απ’ το CB να καλεί ελεγκτής τον οδηγό. Η κοπέλα απ’ το τηλέφωνο που εξηγεί ότι είναι στη διάθεσή μου ο ελεγκτής και μπορώ να του απευθυνθώ απ’ το CB. Εξηγώ λοιπόν λοιπόν από που ξεκινήσαμε, που φτάσαμε και τι χρέωση ζητάει ο οδηγός, και αν όντως ισχύει. Μάλιστα εφόσον ίσχυε η χρέωση ήμουν πρόθυμη να τον πληρώσω και να του ζητήσω και συγνώμη.

Ο ελεγκτής όμως ήταν μάλλον εξοργισμένος, διότι ήταν ενήμερος (χωρίς να του το πω εγώ) ότι ο οδηγός είχε αργήσει πολύ να με παραλάβει και απ’ ό,τι κατάλαβα, είχε δοθεί οδηγία να μην μου χρεωθεί ούτε η κλήση του ραδιοταξί! Οπότε «θα το θέσω ευγενικά» επέπληξε τον οδηγό, εμένα μου διευκρίνισε ότι πρέπει να πληρώσω μόνο ότι γράφει η ταρίφα και μου ζήτησε συγνώμη για την ταλαιπωρία.

Είδη αισθάνομαι υπέροχα, όχι μόνο για τα λεφτά που γλίτωσα (δεν μοιάζουν και τόσα πολλά τα 5€ στα 45€ που θα πλήρωνα συνολικά γι’ αυτή μου τη μετάβαση και επιστροφή), αλλά κυρίως εντυπωσιάστηκα απ’ το γεγονός ότι φαίνεται να μπαίνει σιγά-σιγά μια τάξη στους κατά τα άλλα συμπαθέστατους «ταρίφες». Αν και ήμουν ακόμη με την απορία αν νομίμως μου ζητούσε τα έξτρα λεφτά.

Και όμως η ευχάριστη έκπληξη δεν σταμάτησε εκεί! Περίπου μία ώρα μετά, με κάλεσε (δυστυχώς δεν θυμάμαι ακριβώς ποιος) διευθυντής των Radiotaxi Alpha Λευκός Πύργος, και αφού βεβαιώθηκε ότι ήμουν εγώ στο περιστατικό και μπορούσα να μιλήσω ελεύθερα, μου ζήτησε συγνώμη (ακόμη μία φορά) για την αναστάτωση και θέλησε να μάθει όλες τις λεπτομέρειες και αν τυχόν υπήρχαν και άλλα παραπτώματα στην συμπεριφορά το οδηγού, κι αφού πήρε τις απαντήσεις του μου εξήγησε ότι πράγματι, αν καλέσεις ραδιοταξί εκτός περιμετρικής ζώνης χρεώνεσαι και ότι γράψει το ταξίμετρο από τα όρια της ζώνης μέχρι το σημείο παραλαβής.

Για να το κάνω πιο σαφές με το δικό μου παράδειγμα, αν το συγκεκριμένο ταξί ξεκινούσε από τη Θεσσαλονίκη για να με παραλάβει από τη Σίνδο, μόλις περνούσε τη διασταύρωση για Καλοχώρι ή την ΕΚΟ (ανάλογα πια διαδρομή θα ακολουθούσε) θα έπρεπε να ενεργοποιήσει το ταξίμετρο και εγώ θα ήμουν υποχρεωμένη να πληρώσω όλο το αντίτιμο του ταξιμέτρου (χωρίς να το μηδενίσει όταν θα με παραλάμβανε) συν την επιπλέον χρέωση της κλήσης. Σε κανονικές συνθήκες από τα όρια της περιμετρικής ζώνης μέχρι το σημείο που ήμουν το επιπλέον ποσό κυμαίνεται στα 4-5€.

Βέβαια εδώ γενάται το ερώτημα και πως ξέρω εγώ ότι το ταξί που θα με παραλάβει ήρθε όντως από το όρια της περιμετρικής ζώνης και δεν ήταν απλά εκεί κοντά κι έκοβε βόλτες ή κράτησε την χρέωση του προηγούμενου πελάτη; Αυτό όμως είναι μία άλλη απορία που θα τη λύσω σε μία από τις προσεχείς μετακινήσεις μου…

Προς το παρόν έχω να σημειώσω ότι «ΝΑΙ! ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ». Μπορεί να είναι αργεί οι ρυθμοί, αλλά σίγουρα κάποια πράγματα έχουν αρχίσει να λειτουργούν στον ιδιωτικό τομέα, ως προς το σεβασμό του πολίτη/πελάτη. Και κυρίως, να αναδείξω και την ευθύνη του καθενός μας που συνήθως είτε απλά πιάνεται συνειδητά κορόιδο «για να μην συγχυστεί» είτε ακολουθεί το «καλό παράδειγμα» του «απατεώνα ταξιτζή» και βάζει τις φωνές, βγαίνει απ’ τα ρούχα του, απειλεί και ή απλά δεν πληρώνει (που να πούμε του στραβού το δίκιο κι αυτό σωστό δεν είναι), ή ακόμη χειρότερα, και το φέσι πληρώνει και το νευρικό σύστημα γίνεται κρόσσια! Χωρίς, μάλιστα να δίνει κανέναν τρόπο στο σύστημα να βελτιωθεί.

Η σημερινή μου εμπειρία μου απέδειξε, για μία ακόμη φορά, ότι απλή ψυχραιμία και μία ερώτηση εκεί που πρέπει μόνο καλό έχουν να προσφέρουν. Και δεν χρειάστηκε να εκνευριστώ στο ελάχιστο, και τα χρήματα μου γλύτωσα, και ηθική ικανοποίηση είχα για την ταλαιπωρία απ’ την καθυστέρηση, αλλά κι έβαλα το λιθαράκι μου στο σύστημα για να βελτιωθεί, δίνοντας ανατροφοδότηση στα κεντρικά για έλεγχο και γιατί όχι ελπίζω κάνοντας και τον ταξιτζή να το ξανασκεφτεί αν την επόμενη φορά που θα του πουν να χαρίσει μία χρέωση αυτός θα ζητήσει κι έξτρα χρήματα!