Πώς περιγράφεις ένα δημόσιο πρόσωπο, που αρχικά αγνοεί τις αρνητικές αντιδράσεις στο δημόσιο λόγο του και μετά προσπαθεί να φιμώσει όποιον έχει αντίθετη άποψη; Ηθικό; Ήρωα; Πατριώτη; (Οι χαρακτηρισμοί όλοι από σχόλια στις αναρτήσεις του). Ή μήπως «μπούλη», νταή όπως αυτός περιγράφεται στα εγχειρίδια του εκφοβισμού (Bullying);

Ας το πάρουμε όμως από την αρχή για να καταλάβουμε όλοι. Πριν λίγες μέρες, ο Βασίλης Τσιάρτας, έκανε μία ανάρτηση κι άλλη μια στο προσωπικό του, αλλά δημόσιο προφίλ στο Facebook, σε σχέση με το νομοσχέδιο για την ταυτότητα των τρανς. Για όσους έχουν την παραμικρή ιδέα επί του θέματος ή είναι απλά άνθρωποι με διάθεση για κατανόηση, οι αναρτήσεις δείχνουν ξεκάθαρα απόλυτη άγνοια του αντικειμένου και δυστυχώς – δεν έχω καλύτερα λόγια να το περιγράψω – τυφλό μίσος απέναντι στο διαφορετικό.

Δεδομένου ότι ο Βασίλης δεν είναι ο μόνος στον κόσμο (ή στην οικογένειά μου) με τέτοιες αντιλήψεις, δεν είχα καμία διάθεση να μπω στη συζήτηση, που δεν είναι συζήτηση. Δυστυχώς όμως, η δημοφιλία του και η προφανής σχέση μας, λόγω του επιθέτου, είχε ως αποτέλεσμα να δεχτώ εκατοντάδες μηνύματα σε σχέση με το θέμα. Ανάμεσα σε αυτά κι από νέα παιδιά, που ακόμη δεν έχουν παγιώσει απόψεις επί του θέματος, αλλά την ψάχνουν (και) στη γνώμη ατόμων που θαυμάζουν κι εκτιμούν όπως το Βασίλη.

Εκεί (απαντώντας ευγενικά, αντί να λέω στον κόσμο «να μην με πρήζει» για κάτι που δεν έγραψα εγώ) ένιωσα, ότι στον ορυμαγδό των «πατριωτικών» σχολίων στις εν λόγω αναρτήσεις, έπρεπε να υπάρχει έστω και μία που να είναι αντιπροσωπευτική της πραγματικότητας. Δυστυχώς, τα σχετικά άρθρα, που είχα δει μέχρι τότε ως απάντηση από διάφορα μέσα, είχαν ύφος ή αιχμές, που θα οδηγούσε το κοινό, που εμένα ενδιέφερε, να τα απορρίψει. Έτσι, με πάρα πολλή αγάπη και σεβασμό, αφιέρωσα το χρόνο μου να γράψω μια απάντηση. Μια απάντηση, που ήλπιζα πρωτίστως να αγγίξει τις καρδιές των ανθρώπων, που δεν ξέρουν τι να σκεφτούν επί του θέματος, έπειτα να απαλύνω κάποιες από τις πληγές που άνοιξαν (Ναι, δεν είναι όλοι σαν το Βασίλη!) και τέλος, χωρίς πραγματική ελπίδα, αν όχι την καρδιά, τουλάχιστον το μυαλό του Βασίλη, θυμίζοντάς του ότι τα λόγια του έχουν βαρύτητα και επηρεάζουν ζωές!

Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι έκαναν (λανθασμένα) αναφορά στο Facebook τη δεύτερη ανάρτηση κι έτσι, μαζί μ’ αυτήν κατέβηκε και το δικό μου σχόλιο, και όσων άλλων διατύπωναν διαφορετική άποψη. Δεν ήξερα αν το είχε δει, κι έτσι με βαριά καρδιά ξανασχολίασα στην ανάρτησή που έκανε σχολιάζοντας το κατέβασμα (ελπίζοντας ότι εκεί θα τελείωνε το θέμα για μένα).

Ήδη, όταν άφηνα το σχόλιο, μου έκανε εντύπωση, ότι από τα κοντά δύο χιλιάδες άτομα που ήδη είχαν κάποιας μορφής αντίδραση δεν υπήρχε ούτε ένα αντίθετο σχόλιο (και ούτε υπάρχει ακόμη)! Σήμερα όμως, όταν άνοιξα τα μηνύματα του Messenger δεν άργησα να καταλάβω γιατί…

Πολύ σύντομα μάλιστα, ανακάλυψα ότι όχι μόνο έστειλε μήνυμα στον μπαμπά μου (κι όχι σε μένα!!!) «να μην τον πρήζω», αλλά με μπλοκάρισε και από το προφίλ του στο facebook, όπως (αρχίζω να πιστεύω) έκανε και με όλους τους άλλους αντιφρονούντες.

Έτσι λοιπόν, όσοι ακολουθούν το προφίλ του Βασίλη, γιατί τον αγαπούν και τον σέβονται, λόγω της επαγγελματικής καταξίωσης, το μόνο που βλέπουν ως «ισχύουσα» άποψη (για ένα θέμα που δεν αφορά τη δική του σταδιοδρομία) είναι η άγνοια, το μίσος και η ξεροκεφαλιά. Κι εγώ που «είχα την αφέλεια» να πιστεύω στο διάλογο και τη δημόσια συζήτηση ενήλικων, υπεύθυνων ανθρώπων, όπως και κάποιοι άλλοι σαν εμένα, αποκλειόμαστε «αντρίκια» από το δημόσιο διάλογο στον τόπο του εγκλήματος.

Εγώ λοιπόν, που γεννήθηκα κορίτσι, και φορώ και παντελόνια και φούστες κι ό,τι άλλο με εκφράζει, και δεν είμαι διάσημη, αλλά είμαι επώνυμη και τιμώ το όνομα και την ύπαρξή μου, δεν κρύβομαι. Απλά λέω ανοιχτά αυτό που θεωρώ σωστό, χωρίς κραυγές και νταηλίκια. Αντιστέκομαι στη χυδαιότητα όσο μπορώ, ακόμη κι όταν αυτή έρχεται ευθέως επάνω μου, χωρίς να την έχω προκαλέσει.

Κι επειδή, προφανώς δεν είναι μόνο ο Βασίλης και το έχω ξαναζήσει το σκηνικό με άλλους «πατριώτες», που ακολουθούν τον πατέρα μου (εκείνοι ήταν πιο «άντρες», δεν έμειναν στο Facebook, έφτασαν μέχρι και σε απειλές κατά της ζωής μου), να θυμίσω σε όλους τους ομοϊδεάτες. Τα ψευτονταηλίκια «που θα με βάλουν στη θέση μου», δεν φτάνουν για να σωπάσουν την αλήθεια που απειλεί τη σαθρή κοσμοθεωρία τους. Ακόμη κι αν εγώ βαρεθώ, η αλήθεια δεν αλλάζει, κάπως θα αναδύεται πάντα.

Σε αυτό το σημείο, θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα  την τοπική εφημερίδα της Αλεξάνδρειας (τόπος καταγωγής του Βασίλη – και δικής μου), Ρουμλούκι (On-Line) που όχι μόνο πρόσεξε την απάντηση μου, αλλά κυρίως που τόλμησε να τη σχολιάσει θετικά με δική της δημοσίευση και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Τώρα που εγώ έχω αποκλειστεί οριστικά από το προφίλ του Βασίλη, είναι ίσως ο μόνος τρόπος να φτάσει η φωνή της αλήθειας σε όσους τον ακολουθούν.

Τέλος, όταν έγραψα την πρώτη απάντηση, ήταν απλά η δική μου άποψη (που θεωρώ σωστή) απέναντι στη διαφορετική άποψη κάποιου άλλου (που θεωρεί σωστή τη δική του). Τελικά, μετά μεγάλης μου απογοήτευσης, διαπιστώσω, για πολλοστή φορά, ότι η αλήθεια είναι όντως υπό διωγμό. Οι συνωμοσιολόγοι που την κυνηγάν μάχονται με σθένος κραυγάζοντας με κάθε ευκαιρία, αρχίζοντας με τη φασαρία που προκαλούν να στρεβλώνουν την πραγματικότητα. Δεν πιστεύω στους αλαλαγμούς. Μήπως όμως να αρχίσουμε να απαντάμε πιο συστηματικά στην άγνοια και τη μισαλλοδοξία; Μήπως να μην αφήνουμε μοναχικούς κούκους να φέρουν την άνοιξη, άλλα όπου βλέπουμε μια θετική αντίδραση να τη συμπληρώνουμε με γνώση και πληροφόρηση; Μήπως να δείξουμε ότι η πλειοψηφεία εξακολουθεί να αντιλαμβάνεται την αλήθεια, πριν οι φωνακλάδες καπελώσουν τα πάντα με τις κραυγές τους; Μήπως;

Ενημέρωση 3/11/2022:
Σε 10 μήνες φυλάκιση και 5.000 ευρώ χρηματική ποινή με αναστολή για τρανσφοβική ανάρτηση του στα social media το 2017 καταδικάστηκε ο [...] Βασίλης Τσιάρτας. Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο Κουτί της Πανδώρας.