Νοέμβριος5
Αγαπημένε μου, Βασίλη,
Προχθές με έκανες πολύ χαρούμενη! Το χρονολόγιο και οι ειδοποιήσεις μου στο Facebook είχαν αναρτήσεις κι ετικέτες σε δημοσιεύσεις για την επίσκεψή σου σε σχολείο της πόλης μας. Εκτιμώ αφάνταστα τους καταξιωμένους ανθρώπους που δεν απομακρύνονται από την κοινωνία, και ακόμη πιο πολύ αυτούς που επιλέγουν να εμπνέουν τα παιδιά. Τα παιδιά, που σήμερα ονειρεύονται, αυτό που θα γίνουν αύριο.
Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά, που προχθές άκουγαν με δέος έναν ζωντανό θρύλο του ονείρου τους, ίσως να βρίσκεται και ο αυριανός «Βασίλης Τσιάρτας» που θα δοξάσει το άθλημα στα γρασίδια των γηπέδων, εντός κι εκτός συνόρων.
Δυστυχώς, όμως χθες, φρόντισες να ξεκάνεις το καλό που έκανες… Αυτός ο «Βασίλης» μπορεί να είχε την ατυχία να έχει γεννηθεί Βασιλική. Ήδη μέσα του να έχουν αρχίσει οι μάχες με το σώμα και την ψυχή του, καθώς το έξω του δεν ταιριάζει με το μέσα του. Η Βασιλική, που βλέπουν οι δάσκαλοι και οι συμμαθητές, ονειρεύεται ότι βάζει τα επιδέξια κόρνερ ως Βασίλης, αλλά ακόμη δεν ξέρει καν πώς να περιγράψει αυτή τη διάσταση ανάμεσα στα πως νοιώθει και πως μοιάζει. Το μόνο που την ανακουφίζει από τις άπειρες και βαριές σκέψεις είναι να κλωτσάει την μπάλα. Έχει και συνέχεια … »
Ιανουάριος6
Όσο κι αν δεν βλέπω τηλεόραση, όσο κι αν επιλέγω το περιβάλλον μου, είναι αδύνατον να μην νοιώσω τη γενική απογοήτευση και την πεποίθηση (και ίσως πραγματικότητα από μία πλευρά) ότι οι εποχές άλλαξαν και οι άνθρωποι είναι πιο κλειστοί, πιο εχθρικοί. Αποξενώνονται, οι σχέσεις γίνονται όλο και πιο τυπικές, κρύες και οι άνθρωποι ξένοι και μόνοι.
Αλήθεια, αυτό πόσο πραγματικότητα είναι για τον καθένα μας; Όχι θεωρητικά! Δηλαδή το πως φανταζόμαστε ότι ήταν οι γονείς μας στα χωριά και πως αρεσκόμαστε να γκρινιάζουμε για το τώρα. Πρακτικά. Ποιοι άνθρωποι είναι γύρω μας. Πόσο καλά μας ξέρουν και πόσο νοιάζονται για μας και αντίστροφα. Πόσο νοιαζόμαστε εμείς γι’ αυτούς;
Προσωπικά, δεν είμαι ο άνθρωπος που τα πάει καλά με ονόματα και βιογραφικά. Μένω εδώ και τέσσερα χρόνια στην ίδια πολυκατοικία όπου για πάνω από δύο μάζευα και τα κοινόχρηστα. Αλλά ακόμη και τώρα μετά βίας θυμάμαι τα ονόματα από πέντε ανθρώπους από τα 36 διαμερίσματα! Παρόλα αυτά είμαι της άποψης ότι μια καλημέρα είναι αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω, και μου αρέσει να χαιρετώ και τους εκατό περίπου ενοίκους κι ας μην τους θυμάμαι.
Σε αυτό το σημείο ίσως αξίζει να σημειώσω ότι μένω σε μία από τις πιο παρεξηγημένες περιοχές της Θεσσαλονίκης. Για μένα είναι ένας παράδεισος (το διαμέρισμα είναι στη μέση ενός πάρκου, με πολυκατοικίες να ηχομονώνουν τις μεγάλες λεωφόρους, μόλις 15’ περπάτημα απ’ την Αριστοτέλους). Οι περισσότεροι βλέπουν απλά μια φτωχή περιοχή με μετανάστες.
Σε αυτή την κατά πολλούς «κακή» περιοχή, την περίοδο της αποξένωσης εγώ έζησα αυτές τις μέρες το εξής περιστατικό και θα χαιρόμουν ν’ ακούσω απόψεις… Έχει και συνέχεια … »
Ιανουάριος6
Αν και πολύ θα ήθελα να μην χρειάζεται να αναφερθώ σε κάτι τέτοιο, εξακολουθούν να υπάρχουν γύρω μας άνθρωποι που δεν μπορούν να δουν τον άνθρωπο πίσω από το στερεότυπο…
Ιανουάριος21
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα της Greenpeace…
1. Πηγαίνετε στη δουλειά σας χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, το ποδήλατο ή με συνεπιβατισμό (carpooling), μοιράζοντας δηλαδή το ίδιο αυτοκίνητο με άλλους συναδέλφους και φίλους σας. Αποφύγετε όσο το δυνατόν περισσότερο να χρησιμοποιείτε μόνοι σας το αυτοκίνητο για να μεταβείτε στο χώρο εργασία σας.
Έχει και συνέχεια … »
Ιανουάριος1
Αν και συνήθως δεν στέλνω τέτοια μηνύματα, αυτό μου έκανε ένα κλικ…
Γι’ αυτό κι ευχαριστώ τον κ. Φεζούδη Κωνσταντίνο που το κοινοποίησε στα μέλη της ομάδας Ο.ΔΙ.Κ. Έχει και συνέχεια … »
Ιανουάριος11
Είναι αλήθεια ότι έχω χαθεί εδώ και πολύ καιρό από την ψηφιακή μου εκδοχή, αλλά εδώ και αρκετό καιρό θέλω και πάλι να μοιραστώ με το σύμπαν μερικές από τις σκέψεις και τις εμπειρίες μου. Η ενεργή συμμετοχή του πατέρα μου στις εκλογές και η προσωπική εμπλοκή μου στην οργάνωση της καμπάνια του ήταν σίγουρα η μεγαλύτερη κλωτσιά για να γίνει η αρχή.
Βέβαια, ως κοριτσάκι κι εγώ είχα αρχίσει να ντρέπομαι για την εμφάνιση της προηγούμενης σελίδας μου, οπότε απέφευγα να μιλήσω εκεί και ξεκίνησα με την αμέριστη βοήθεια του καλού μου, το γκρέμισμα και τη δημιουργία του καινούριου ιστοχώρου μου. Αν και δεν είναι έτοιμη ακόμη η παρούσα σελίδα και η ολοκληρωμένη ψηφιακή μου οργάνωση, σήμερα δεν άντεξα.
Η σημερινή μου εμπειρία στο ταξί μου έδωσε ελπίδες για μια καλύτερη Ελλάδα και θέλω να το πω! Έχει και συνέχεια … »