Ελευθερία Τσιάρτα

Ψηφιοποιούμαι άρα υπάρχω

Όταν ο Μπίλης έγινε μπούλης (εκ του Bullying)

Νοέμβριος8

Vasilis TsiartasΠώς περιγράφεις ένα δημόσιο πρόσωπο, που αρχικά αγνοεί τις αρνητικές αντιδράσεις στο δημόσιο λόγο του και μετά προσπαθεί να φιμώσει όποιον έχει αντίθετη άποψη; Ηθικό; Ήρωα; Πατριώτη; (Οι χαρακτηρισμοί όλοι από σχόλια στις αναρτήσεις του). Ή μήπως «μπούλη», νταή όπως αυτός περιγράφεται στα εγχειρίδια του εκφοβισμού (Bullying);

Ας το πάρουμε όμως από την αρχή για να καταλάβουμε όλοι. Πριν λίγες μέρες, ο Βασίλης Τσιάρτας, έκανε μία ανάρτηση κι άλλη μια στο προσωπικό του, αλλά δημόσιο προφίλ στο Facebook, σε σχέση με το νομοσχέδιο για την ταυτότητα των τρανς. Για όσους έχουν την παραμικρή ιδέα επί του θέματος ή είναι απλά άνθρωποι με διάθεση για κατανόηση, οι αναρτήσεις δείχνουν ξεκάθαρα απόλυτη άγνοια του αντικειμένου και δυστυχώς – δεν έχω καλύτερα λόγια να το περιγράψω – τυφλό μίσος απέναντι στο διαφορετικό. Έχει και συνέχεια … »

Περί (νόμιμης ή παράνομης) μετανάστευσης

Ιανουάριος22
Και πάλι αφορμή φίλος στο Facebook και μιας και μπήκα στον κόπο να το γράψω λέω να το μοιραστώ με όλους…
Ακολουθεί το σχόλιο αυτούσιο:

Και θα ξεκινήσω από τις απόψεις και την αλήθεια…. Ναι, η αλήθεια είναι σχετική και την ιστορία την γράφει ο νικητής (μπλα, μπλα…), αλλά όπως λέει και ο σοφός άντρας μου, «Πραγματικότητα είναι αυτό που εξακολουθεί να υπάρχει κι όταν πάψεις να πιστεύεις σε αυτό
Έχει και συνέχεια … »

καταχωρήθηκε σε Comments, Experience, Ελληνικά | Σχόλια κλειστά

Οι τρεις τελευταίες ευχές του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Ιανουάριος30

Ευρισκόμενος στα πρόθυρα του θανάτου, ο Μέγας Αλέξανδρος συγκάλεσε τους στρατηγούς του και τους κοινοποίησε τις τρεις τελευταίες επιθυμίες του.

  1. Να μεταφερθεί το φέρετρό του στους ώμους από τους καλύτερους γιατρούς της εποχής. Έχει και συνέχεια … »

καταχωρήθηκε σε Ελληνικά | Σχόλια κλειστά

Προσωπική μου ιδιόκτητη επανάσταση

Ιανουάριος6

Η πολιτική έχει και τα καλά της… Μετά την ενημέρωση φίλων και γνωστών μού ήρθε χθες ένα υπέροχο δώρο. Είναι το επίκαιρο κείμενο ενός ιερέα που μπορεί να μην γνωρίζω προσωπικά, αλλά σίγουρα με άγγιξε ο λόγος του.

Για την ακρίβεια ήταν βάλσαμο καθώς το έλαβα αμέσως μετά από μία συζήτηση που είχα με καλές φίλες οι οποίες προσπαθούσαν να με πείσουν ότι η πολιτική είναι ό,τι μιαρότερο θα μπορούσα να βρω για να ασχοληθώ. Και το χειρότερο πως ακόμη κι αν κάποιοι ξεκινούν με καλές προθέσεις στο τέλος τους τρώει το σύστημα, γι’ αυτό και δεν κάνει τόση διαφορά αν τους αναδεικνύει ο «λαός». Κι αυτή η ισοπέδωση είναι που με σκοτώνει. Αλλά νομίζω ότι ο πατήρ Θεμιστοκλής τα λέει καλύτερα από εμένα.

Εκτός από το περιεχόμενο αυτό το κείμενο έχει και κάτι ακόμη. Είναι μία ακόμη απόδειξη ότι οι άξιοι και ενδιαφέροντες άνθρωποι δεν έχουν κόμμα, χρώμα ή θρησκεία. Ο καθένας προσφέρει στο κοινό καλό από τη θέση του και κυρίως δεν παραδίνεται στο ρεύμα. Έχει και συνέχεια … »

καταχωρήθηκε σε Ελληνικά | Σχόλια κλειστά

Μία διδακτική ιστορία

Ιανουάριος13
Μία διδακτική ιστορία
Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την Ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το Δημαρχείο, που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της.  Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς την πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει  λόγω βλάβης.
Ο Ιταλός αισθάνθηκε χρέος του να αποκαταστήσει τη βλάβη και έτσι φρόντισε και έμαθε από το δήμαρχο του νησιού ότι το ρολόι είχε σταματήσει γιατί δεν υπήρχε λάδι για να λαδώσουν τα γρανάζια του. Τότε ο αξιωματικός χωρίς δεύτερη σκέψη πρόσφερε στον δήμαρχο έναν τενεκέ 12 λίτρων , παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, έτσι ώστε να λαδωθούν τα γρανάζια και να δει και πάλι το ρολόι να δουλεύει και πάλι, και να ακούσει την καμπάνα να χτυπάει ρυθμικά την ώρα.
Ο δήμαρχος πήρε το λάδι και το ίδιο βράδυ κάλεσε στο σπίτι του τον ταμία του δημοτικού συμβουλίου και του έδωσε μία νταμιτζάνα με 6 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο, λέγοντας του ότι ο Ιταλός αξιωματικός ενδιαφέρετε να δει το ρολόι να δουλεύει και πάλι και πως θα έπρεπε γρήγορα να φτάσει το λάδι στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού. Την άλλη μέρα το πρωί ο ταμίας πήγε στην κεντρική εκκλησία του νησιού να βρει τον παπά. Στα χέρια του κρατούσε ένα μπουκάλι με 3 λίτρα παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Είπε στον παπά πως ως υπεύθυνος της εκκλησίας, άρα και του ρολογιού, ήταν δική του υπόθεση να φροντίσει ώστε το λάδι να φτάσει στα χέρια του συντηρητή του ρολογιού, με σκοπό να λαδωθούν τα γρανάζια του και να αρχίσει και πάλι να δουλεύει, όπως δηλαδή  επιθυμούσε να γίνει ο ιταλός αξιωματικός.
Ο παπάς πήρε το λάδι και το ίδιο μεσημέρι φώναξε τον νεωκόρο στο γραφείο του. Του εξήγησε την επιθυμία του ιταλού αξιωματικού  να δει το ρολόι να δουλεύει και του είπε πως γι’ αυτό το λόγο προσφέρει 1 λίτρο παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο. Τον παρακάλεσε αν θα μπορούσε να πάει το λάδι αυτό στον συντηρητή του ρολογιού και να του πει να πιάσει αμέσως δουλειά και να αρχίσει να λαδώνει το ρολόι. Ο νεωκόρος έφυγε αμέσως για να εκτελέσει την εντολή του παπά. Μετά από λίγη ώρα χτυπούσε την πόρτα του συντηρητή του ρολογιού και αφού του εξιστόρησε τα όσα είχαν συμβεί  του έδωσε ένα μπουκαλάκι με 200 γραμμάρια παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο και του ζήτησε να ξεκινήσει το συντομότερο δυνατό να λαδώνει το ρολόι για να μην δυσαρεστηθεί ο ιταλός αξιωματικός.
Ο συντηρητής του ρολογιού, όταν έμεινε μόνος, κοίταξε με δέος το πολύτιμο περιεχόμενο του μικρού μπουκαλιού. Σκέφτηκε πόσο νόστιμες θα έκανε τις λαχανίδες που επί μήνες έτρωγε αυτός και η οικογένειά του. Πόσο καλό θα έκανε στο παιδιά του λίγο λάδι που τους έχει ξεραθεί ο οισοφάγος από την μπομπότα! Την ίδια όμως στιγμή σκέφτηκε με τρόμο την αντίδραση του ιταλού αξιωματικού αν δεν έκανε αυτό που τον είχε προστάξει μέσω  του νεωκόρου, μιας και τους υπόλοιπους κρίκους αυτής της αλυσίδας τους αγνοούσε! Το ίδιο απόγευμα το ρολόι χτύπησε και πάλι μετά από πολύ καιρό, έξι φορές. Στην αρχή οι νησιώτες νόμισαν πως κάποιος είχε πεθάνει και σταυροκοπήθηκαν λέγοντας «ζωή σε λόγου μας». Αργότερα όμως, έμαθαν από τον παπά της εκκλησίας που τους μάζεψε για τον εσπερινό ότι ο καλός ιταλός αξιωματικός είχε προσφέρει παρθένο ιταλικό ελαιόλαδο για να βάλει σε λειτουργία το ρολόι τους και πως γι’ αυτό και μόνο θα έπρεπε να αισθάνονται μεγάλη ευγνωμοσύνη που ο Κύριος, αν και περνάνε δύσκολες στιγμές στη μέση ενός φριχτού πολέμου τους έστειλε αυτόν τον μεγαλόψυχο Ιταλό.
Φυσικά το ρολόι στην κεντρική πλατεία του νησιού σταμάτησε να δουλεύει μετά από μία εβδομάδα και ο ιταλός αξιωματικός έστησε στον τοίχο του καμπαναριού τον έλληνα συντηρητή και τον εκτέλεσε ένα πρωί, παρουσία του δημάρχου, του ταμία, του παπά του νεωκόρου και των υπολοίπων κατοίκων του νησιού για παραδειγματισμό!!!!!!!
Αν και στην Ελλάδα σήμερα δεν υπάρχει κατοχή, ούτε ξένοι κατακτητές, εμείς ακόμη συνεχίζουμε να  στερούμε το «λάδι» από τα γρανάζια της μηχανής μας. Από το δήμαρχο στον ταμία και από τον παπά στον νεωκόρο χάνεται ο πλούτος που έρχεται από την Ε.Ε. για να υποστηρίξει την οικονομία μας και στο τέλος το θύμα είναι ο συντηρητής του ρολογιού… δηλαδή εμείς!!!

Δεν ξέρω ποιος τη σκέφτηκε, αλλά τη βρίσκω πραγματικά διδακτική. Ευχαριστώ Άννα που μου την έστειλες.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και συγκεκριμένα κατά την Ιταλική κατοχή, σε κάποιο νησί του Ιονίου η ομάδα κατοχής των Ιταλών είχε επιτάξει το Δημαρχείο, που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία του νησιού και το είχε μετατρέψει σε αρχηγείο της.  Ο επικεφαλής της ομάδας κατοχής, Ιταλός αξιωματικός είχε θρονιαστεί στο γραφείο του δημάρχου και από το παράθυρό του απολάμβανε τη θέα προς την πλατεία του νησιού. Στο κέντρο της πλατείας υπήρχε μια όμορφη εκκλησία και δίπλα ακριβώς ένα πανύψηλο καμπαναριό με ένα περίτεχνο ρολόι στη μέση. Μάταια περίμενε ο ιταλός αξιωματικός να το ακούσει να χτυπάει γιατί το ρολόι αυτό είχε εδώ και καιρό σταματήσει  λόγω βλάβης. Έχει και συνέχεια … »

καταχωρήθηκε σε Ελληνικά | Σχόλια κλειστά

Αυτοί είναι τίτλοι!

Ιανουάριος22

Αν και κατανοώ απόλυτα την ανάγκη των πάσης φύσεως δημοσιευμάτων για εντυπωσιασμό, καθώς κάπως πρέπει να τραβήξουν την προσοχή για να διαβαστούν δεν παύω να διαφωνώ κάθετα με τον αρνητισμό και την καταστροφολογία. Πάντα ήταν βέβαια αγαπημένο χόμπι των δημοσιογράφων (ή των εκδοτών τους) αλλά ακόμη περισσότερο σε δύσκολους καιρούς σαν αυτούς που ζούμε, αυτό όμως δεν κατάφερε να με κάνει το συνηθίσω.

Από πλευράς ιδιοσυγκρασίας πάντα πίστευα στο ό,τι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση και επίσης είχα αλλεργία στον αρνητισμό (όχι την απαισιοδοξία). Φυσικά, υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στη θεωρεία και την πράξη. Άλλο να ξέρεις κάτι κι άλλο να το ζεις.

Έχει και συνέχεια … »

καταχωρήθηκε σε Ελληνικά | Σχόλια κλειστά

Η δεκαετία σε «όνομα, ζώα, φυτά, πράγματα»

Ιανουάριος17

Και σκίτσα διά χειρός Phillip Niemeyer στους New York Times.

Καλή απόλαυση!

Έχει και συνέχεια … »

καταχωρήθηκε σε Ελληνικά | Σχόλια κλειστά

Αντιγριπική Συμμόρφωση

Ιανουάριος20

Αφίσα ΚΕΕΛΠΝΟ - Προστασία από τη Νέα ΓρίπηΜετά από αρκετό καιρό ξαναμπήκα στο τραίνο. Λόγω των ημερών (φαντάζομαι!) γινόταν το αδιαχώρητο από κόσμο. Τόσο που στεκόμουν (σχεδόν) με το ένα πόδι δίπλα από την πόρτα.

Ακριβώς απέναντί μου βρισκόταν η αφίσα του ΚΕ.Ε.Λ.Π.ΝΟ (Κέντρο Ελέγχου Και Πρόληψης Νοσημάτων) για την προστασία από τη Νέα Γρίπη Έχει και συνέχεια … »

καταχωρήθηκε σε Ελληνικά | Σχόλια κλειστά
« Older Entries