Ταξιδεύοντας λοιπόν….
Μεταξύ σοβαρού κι αστείου αυτό ίσως είναι ένα από τα πιο ήσυχα ταξίδια της ζωή μου…
Μεταξύ σοβαρού κι αστείου αυτό ίσως είναι ένα από τα πιο ήσυχα ταξίδια της ζωή μου…
Τι μπορεί να κάνει κανείς όταν δουλεύει πολύ και δεν αντέχει ούτεδευτερόλεπτο ξύπνιος στο λεωφορείο προς το πατρικό του, ενώ η «γυναίκα» του έχει όρεξη για κουβέντα και δεν ξέρει πώς να την ξεγελάσει για να ξεκλέψει καμιά ώρα ύπνου;
Έκπληξη! Ναι η μητρική μου γλώσσα είναι τα ελληνικά και ευτυχώς ή δυστυχώς μερικά πράγματα (σε ορισμένες φάσεις τουλάχιστον) μπορώ να τα εκφράσω μόνο σε αυτήν…
Well, this time I'll avoid apologizing for leaning my blog on its own forand I'll go strait to the subject, which is…
Yesterday it was my christian name anniversary and although I wasn't at all in a celebrasion mood my good friends did change my mood into a delirium of hapiness. THANK YOU!!!
So long, ha? I feel kind of disappointed trying to find my last post through time, but friends can forgive right?